Pages Menu

Categories Menu
Arnikowe mleczko oczyszczające do każdego typu cery
Właściwa pielęgnacja skóry to nie tylko zapewnienie wspaniałego wyglądu, ale również jej odżywienie. Bardzo wiele osób zapomina o tym, że codzienne przemywanie buzi
Mezoterapia igłowa czy bezigłowa: mezoterapia igłowa centrum
Mezoterapia to zabieg, który polega na dostarczaniu bezpośrednio do skóry substancji o działaniu odżywczym, regenerującym bądź też leczniczym. Zabieg taki znacząco
Zadbane paznokcie w mgnieniu oka - manicure hybrydowy co potrzebne? (Leszno)
Piękne dłonie są wizytówką każdej kobiety. Warto więc regularnie dbać o wygląd paznokci, aby były zadbane. Rozpuszczanie lub wycinanie skórek,
Warto sprawdzić swoje BMI
Osoby, które mają nadwagę, są w dużo większym stopniu narażone na rozwój wielu poważnych chorób. W związku z tym warto kontrolować na bieżąco masę ciała i sprawdzać, czy nie przekracza ona określonych
Terapie keratynowe - zestaw do keratynowego prostowania włosów
Długie, zdrowe i zadbane włosy dają wiele możliwości tworzenia ciekawych fryzur. Jak wiadomo jednak, bardzo często chcemy zmienić coś w swoim wyglądzie -
Rankingi dotyczące suplementów diety
Moda na wysportowaną, szczupłą sylwetkę trwa. Poddają się jej zarówno Panie jak i Panowie. Tym drugim jednak bardzo często zależy również na zbudowaniu odpowiedniej masy ciała. Angażując
Rozsądne odchudzanie kluczem do sukcesu
Chcąc pozbyć się zbędnych kilogramów bardzo często skupiamy się na chęci szybkiego zauważenia efektów. Zapominamy przy tym, że zbyt radykalna utrata wagi może skutkować wystąpieniem

Posted by on wrz 6, 2017 in Zdrowie |

Leki doustne

Uciążliwość, wywołana koniecznością codziennego lub wielokrotne¬go w ciągu dnia wstrzykiwania insuliny, była powodem poszukiwania leku przeciwcukrzycowego, działającego po podaniu doustnym. Podejmowane od dawna próby uzyskania takiego leku z różnych roślin nie przyniosły efektu. Od 30 lat natomiast w leczeniu cukrzycy są stosowane j. powodzeniem dwie grupy związków chemicznych, które podane doustnie zmniejszają glikemię. Są to pochodne sulfonylomocznika i biguanidu. Pierwsze obserwacje dotyczące ich działania hipoglikemizującego poczyniono znacznie wcześniej. Jeszcze przed otrzymaniem z trzustki insuliny Watanabe (1918) opisał zmniejszenie gli- kemii u królika po podaniu guanidyny, zaś w 1926 r. Franke, Nothmann i Wag¬ner wprowadzili do leczenia cukrzycy pochodne diguanidyny: dekametyleno- dwuguanidynę (Synthalin A) oraz dodekametylenodwuguanidynę (Synthalin B). Wskutek częstego występowania nietolerancji ze strony przewodu pokarmowe¬go, a przede wszystkim objawów toksycznych pod postacią uszkodzenia wątroby i nerek, szybko zaniechano terapii tymi związkami. Nie znalazły również wówczas praktycznego zastosowania pochodne biguanidu, otrzymane w 1929 r. przez Slotta i Tschesche, a których wpływ na glikemię opisali Hesse i Taubmann.
W tym samym czasie pojawiły się doniesienia o hipoglikemizującym działaniu innych związków. W 1930 r. badacze argentyńscy Ruiz, Silva i Libenson opisali zmniejszenie stężenia glukozy we krwi w warunkach doświadczalnych po podaniu 4- lub 5-metyloimidazolu, zaś w 1941 r. Savagnone doniósł o hipoglikemizującym działaniu sulfonamidów u człowieka. Dopiero jednak spostrzeżenia Janbona i wsp. (1942), dotyczące ciężkich stanów niedocukrzenia krwi u pacjentów z durem brzusznym, leczonych dużymi dawkami paminofenylosul- famidoizopropylotiodiazolu (preparatu IPDT), zainicjowały dokładniejsze bada¬nia doświadczalne na ten temat, prowadzone w latach 1942—1946 przez Louba- tióres. Doprowadziły one do sformułowania teorii o działaniu wspomnianych związków przez pobudzenie komórek B wysp trzustkowych do zwiększonej se- krecji insuliny, nie spowodowały jednak zastosowania ich w leczeniu cukrzy¬cy. Dopiero w 10 lat później pracujący w Berlinie lekarze Franke i Fuchs, podając w przypadkach zapalenia płuc inny sulfonamid — butylosulfonylo- mocznik (karbutamid) otrzymany przez Hacka w 1951 r. — po przypadkowym stwierdzeniu jego działania hipoglikemizującego użyli go z powodzeniem w le¬czeniu cukrzycy u osób dorosłych. Gdy przekonano się, że inne pochodne sul- fonylomocznika również zmniejszają glikemię, otrzymano w krótkim czasie kil¬kanaście tysięcy związków tej grupy i pokrewnych, z których tylko nieliczne znalazły szersze zastosowanie praktyczne (tolbutamid, chlorpropamid, gliben- klamid i in.).
Zainteresowanie doustnym leczeniem cukrzycy spowodowało nawrót do ba¬dań nad pochodnymi biguanidu i w 1957 r. Ungar, Freedman i Shapiro wpro¬wadzili do terapii tej choroby fenyloetylobiguanid — fenforminę, zaś niebawem spośród około 300 innych pochodnych biguanidu znalazły zastosowanie jako leki przeciwcukrzycowe: buformina i metformina.
Obecnie około 70% chorych na cukrzycę przyjmuje doustne leki hopoglike- mizujące. Odkrycie i wprowadzenie do terapii cukrzycy obu grup tych leków miało i nadal ma — poza znaczeniem praktycznym — duży wpływ na rozwój badań z zakresu endokrynologii i przemiany materii, przekraczających problematykę tej choroby.