Współczynniki umieralności

Jak wynika z danych zamieszczonych w tab. 5, współczynnik struktury zgonów z powodu cukrzycy (czyli odsetek tych zgonów w odniesieniu do wszystkich zgonów w danej populacji) odpowiada w większości krajów chorobowości wskutek cukrzycy ustalonej na podstawie badań skryningowych. W szczególności dane te odzwierciedlają wyraźnie geograficzne zróżnicowanie występowania tej choroby w świecie. Z porównania różnych czynników po¬wodujących zgon wynika, że w wielu krajach cukrzyca jest lub staje się jedną z częstszych jego przyczyn. W Stanach Zjednoczonych A.P. jest wymieniana np. na czwartym lub szóstym miejscu wśród głównych przyczyn zgonów. Także w innych rozwiniętych krajach zalicza się ją do 10 głównych przyczyn zgonów.
Współczynnik umieralności z powodu cukrzycy wzrasta z wiekiem i to w stopniu większym aniżeli współczynnik umieralności ogólnej danej populacji. W starszych grupach wieku zaznacza się w krajach rozwiniętych wyraź¬na przewaga umieralności z powodu cukrzycy wśród kobiet. Ponieważ największa liczba zgonów przypada na późniejsze dekady życia, w zestawieniach zbiorczych większa jest umieralność z powodu cukrzycy wśród kobiet, mimo że wskaźniki umieralności ogólnej są z reguły wyższe wśród mężczyzn.
Standaryzowany wskaźnik umieralności (czyli stosunek liczby zgonów w określonej grupie wieku chorych na cukrzycę do liczby zgonów w tej samej grupie wieku całej populacji) zależy bardzo wyraźnie od wieku, w jakim cukrzyca występuje; w cukrzycy ujawniającej się w okresie dzieciństwa (typ 1) wynosi on 5-10, w cukrzycy wieku dojrzałego (typ 2) tylko 2—3. Wpływa to na skrócenie oczekiwanego okresu przeżycia chorych na cukrzycę.