Pomimo dużego postępu w leczeniu cukrzycy choroba ta jest nadal nieuleczalna, zaś jej powikłania są często jeszcze przyczyną kalectwa lub przedwczesnej śmierci. Ocena umieralności z powodu cukrzycy jest — wbrew pozorom — dość trudna do ustalenia. Z jednej strony nie wszystkie osoby cho¬re na cukrzycę umierają z powodu tej właśnie choroby. Odsetek zgonów rzeczywistych z powodu cukrzycy wobec przypisywanych tej chorobie jest obliczany na około 80% wśród osób młodocianych (w cukrzycy typu 1) i tylko na około 50% wśród ludzi starszych (w cukrzycy typu 2). Z drugiej strony w wie¬lu przypadkach zgonów, z powodu chorób sercowo-naczyniowych pomija się cukrzycę, mimo że te właśnie schorzenia należą obecnie do jej najczęstszych powikłań. W ostatnich dziesięcioleciach duże zasługi w zakresie ujednolicenia zasad kwalifikacji przyczyn zgonów i wypełniania kart zgonu położyła WHO, a jej wysiłki w tym kierunku dały już pewne rezultaty, umożliwiając nie tylko ustalenie struktury zgonów, ale także śledzenie jej dynamiki oraz dokonywanie porównań tej struktury pomiędzy poszczególnymi krajami i grupami etnicznymi. Odnosi się to także do rejestracji umieralności z powodu cukrzycy i mimo przytoczonych wyżej zastrzeżeń powszechna akceptacja Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów dostarcza informacji, które mają bardziej ogólne znaczenie dla epidemiologicznych badań nad cukrzycą.
