Wśród składników pożywienia, których niedobór może być przyczyną nieprawidłowej tolerancji glukozy i cukrzycy i to niezależnie od szerokości geograficznej i stanu odżywienia — wymienia się także chrom. Brak tego składnika w pożywieniu zwierząt (szczurów, małp) powoduje hiperinsulinemię, insulinooporność, hiperglikemię, a ponadto hipercholesterolemię. U ludzi żywionych pozajelitowo przez dłuższy czas może wystąpić cukrzyca, która się cofa po dodaniu do diety chromu; u dzieci opisano ustępowanie nietolerancji glukozy spowodowanej niedożywieniem. Rola chromu w przemianie węglowodanów nie jest dotąd wyjaśniona. Nie wpływa on bezpośrednio na wydzielanie insuliny, natomiast zdaje się być niezbędny w obwodowym działaniu tego hormonu w tkankach (w jego interakcji z receptorem insulinowym). Wprowadzenie tego pierwiastka do diety chorych na cukrzycę typu 2 nie poprawia jednak wskaźników wyrównania tej choroby. Dotąd nie ustalono, czy niedobór chromu jest w warunkach współczesnego odżywiania się zjawiskiem częstym, a pogląd, że może on przyczyniać się do wzrostu zapadalności na cukrzycę, jest ciągle spekulacją.
