Odkrycie insuliny i uzyskanie jej w postaci możliwej do stosowania u ludzi stanowiło wielki przełom w leczeniu cukrzycy, dając szansę znacznie dłuższego przeżycia i możliwość uczestniczenia w życiu społecznym milionom ludzi na całym świecie dotkniętym tą chorobą. Miało ono również doniosły wpływ na poznanie wielu zjawisk z zakresu przemiany materii, w których regulacji insulina odgrywa istotną rolę. Badania nad tym hormonem prowadziły niejednokrotnie do fundamentalnych odkryć w naukach medycznych. Insulina jest pierwszym białkiem, którego wzór chemiczny z podaniem sekwencji aminokwasów odczytali w latach 1945—1955 Sanger i wsp., i pierwszym białkiem, jakie w latach 1960—1965 otrzymali na drodze syntezy niezależnie od siebie badacze w Stanach Zjednoczonych A.P. (Katsoyannis i wsp.), RFN (Zahn. i wsp.) i Chinach (Kung Y.-t., Du Y.-c. i wsp.). Co prawda peptyd ten działał słabo hipoglikemizująco, jednak nieco później uczeni szwajcarscy (Sieber i wsp., 1974) uzyskali produkt o działaniu biologicznym zbliżonym do działania insuliny naturalnej. Jest wreszcie insulina jednym z pierwszych hormonów peptydowych, 'otrzymanych na skalę przemysłową drogą inżynierii genetycznej (Goeddel i wsp., 1979). Opracowanie przez Yalow i Bersona (1961) metody radioimmunologicznego oznaczania insuliny we krwi i płynach biologicznych otworzyło drogę dla nowych badań metodycznych, pozwalających określić stężenie innych hormonów peptydowych, a także związków niebiałkowych.
